قسمت دهم-غارت خیمه ها به روایت فاطمه بنت الحسین سلام الله علیها--

عن عبد اللّه بن الحسن المثنّى، عن امّه فاطمة بنت الحسين، قالت: دخلت الغاغة علينا الفسطاط‍‌ و أنا جارية صغيرة و فى رجلىّ‌ خلخالان من ذهب، فجعل رجل يفضّ‌ الخلخالين من رجلىّ‌ و هو يبكى، فقلت: ما يبكيك يا عدوّ اللّه‌؟! فقال: كيف لا أبكى و أنا أسلب إبنة رسول اللّه! فقلت: لا تسلبنى. قال: أخاف أن يجىء غيرى فيأخذه. قالت: و انتهبوا ما فى الأبنية حتّى كانوا ينزعون الملاحف عن ظهورنا. عبد اللّه، پسر حسن مثنّى، از مادرش، فاطمه، دختر امام حسين عليه السّلام، نقل مى‌كند كه: «انبوه غارتگران به خيمه‌هاى ما وارد شدند. من دخترى خردسال بودم كه در پاهايم دو خلخال از طلا داشتم، مردى، با گريه آن دو خلخال را از پاهايم مى‌كند! گفتم: اى دشمن خدا، براى چه مى‌گريى‌؟! گفت: چگونه گريه نكنم كه دختر رسول خدا را غارت مى‌كنم! گفتم: غارتم نكن. گفت: مى‌ترسم ديگرى بيايد و آن را بردارد.» فاطمه، بنت الحسين، گويد: «هرچه در خيمه‌ها بود، به تاراج بردند، تا آن‌جا كه چادرها را از دوش ما برداشتند.»
**شيخ صدوق، الأمالى، صفحه 229-228.