آیت‌الله حسینی‌ زنجانی‌

نگاه جامعه‌شناختی به نهضت حسینی

آیت‌الله سیدمحمد حسینی‌زنجانی، مرجع تقلید شیعیان، در گفت‌وگو با ایکنا از زنجان، اظهار کرد: بر اساس آیه «لَقَد أَرسَلنا رُسُلَنا بِالبَيِّناتِ وَأَنزَلنا مَعَهُمُ الكِتابَ وَالميزانَ لِيَقومَ النّاسُ بِالقِسطِ ۖ وَأَنزَلنَا الحَديدَ فيهِ بَأسٌ شَديدٌ وَمَنافِعُ لِلنّاسِ وَلِيَعلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالغَيبِ ۚ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزيزٌ» اقامه قسط و عدل هدف غایی انبیای الهی بوده و اوصیای پیامبران نیز این هدف را دنبال کردند، بنابراین امام حسین(ع) برای احیای دین محمد‌(ص)، آخرین فرستاده الهی، پیاده کردن احکام اسلام و قرار گرفتن جامعه اسلامی در مسیر امامت قیام کرد.

وی با اشاره به اینکه بر اساس آیه ۱۲۴ سوره بقره خداوند پس از آنکه حضرت ابراهیم(ع) را در مسیر امتحانات قرار داد و پس از سربلندی او در این آزمون‌ها او را به مقام امامت رساند، ابراز کرد: امامت نیز مثل نبوت و رسالت یک مقام الهی در راستای پیاده کردن وحی و احکام در جامعه است و باید از طرف خداوند انتخاب شود و مردم نمی‌توانند امام را برگزینند.

آیت‌الله حسینی‌زنجانی ادامه داد: گاهی از مفهوم امام به عنوان رهبر سیاسی و گاهی به عنوان رهبر الهی یاد می‌شود که مراد از بحث رهبر الهی است و از این نظر متکی به انتخاب خداست. خداوند پیامبری را امام می‌کند و به یک پیامبر دیگر این مقام را عطا نمی‌کند. پروردگار پیش از اینکه حضرت ابراهیم(ع) را به پیامبری مبعوث کند، عبد بودن او را قبول کرد و مرحله به مرحله او را به مقام رسالت و امامت رساند. همچنین قبل از اینها خداوند حضرت ابراهیم(ع) را خلیل یعنی دوست سری و همراز خود اخذ کرده بود.

وی بیان کرد: ما در تشهد نماز ابتدا به عبد بودن حضرت محمد(ص) و سپس به رسول خدا بودن او شهادت می‌دهیم و پیامبر اسلام(ص) قبل از اینکه به مقام رسالت برسد، در جایگاه نبی قرار داشت. خداوند زمانی که مقام امامت را به حضرت ابراهیم (ع) داد او از خداوند سؤال کرد که آیا این مقام به ذریه من هم می‌رسد که خداوند پاسخ داد: کسانی که آلوده به گناه هستند این شأن الهی نصیبشان نمی‌شود و این را به کسی می‌دهیم که شایسته و عاری از گناه باشد. کسی که آلوده به بی‌خردی است نمی‌تواند امام شخص پرهیزگار باشد.

آیت‌الله حسینی‌زنجانی در پایان با اشاره به اینکه خدای متعال انبیا را بشارت دهنده و انذار دهنده فرستاد و حجت را بر مردم تمام کرد تا آن‌ها دلیلی برای بهانه آوردن در مسیر هدایت نداشته باشند، تصریح کرد: حجت خدا دلیل قاطع، روشن و مبرهن است که با آن می‌توان به طرف مقابل غلبه کرد. در این بین خداوند به پیامبرانی که شایستگی داشتند و خواسته، مقام امامت را عطا کرده و آن‌ها نیز این مسئولیت را به اوصیای خود سپردند و به همین دلیل ما اصرار داریم که بگوییم حضرت علی(ع) را خداوند به امامت برگزید.