جاهایی که فقط قضای روزه واجب است

مسئله 879- در چند صورت فقط قضای روزه بر انسان واجب است و کفاره واجب نیست : اول - آنکه روزه دار در روز ماه رمضان عمدا قی کند . دوم - آنکه در شب ماه رمضان جنب باشد و به تفصیلی که مسئله ۸۴۹ گفته شد تا اذان صبح از خواب دوم و سوم بیدار نشود . سوم- عملی که روزه را باطل می کند به جا نیاورد ولی نیت روزه نکند یا ریا کند ، یا قصد کند که روزه نباشد ، یا قصد کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد . چهارم- آنکه در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش کند و با حال جنابت یک روز یا چند روز روزه بگیرد . پنجم- آنکه در ماه رمضان بدون اینکه تحقیق کند صبح شده یا نه ، کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد و بعد معلوم شود که صبح بوده است و نیز اگر بعد از تحقیق با اینکه گمان دارد صبح شده کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح بوده است قضای آن روز بر او واجب است ، بلکه اگر بعد از تحقیق شک کند که صبح شده یا نه و کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد ، بعد معلوم شود صبح بوده ، احتیاط واجب آن است که قضای روزه آن روز را به جا آورد . ششم- آنکه کسی بگوید صبح نشده و انسان به گفته او کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد بعد معلوم شود که صبح بوده است . هفتم- آنکه کسی بگوید صبح شده است و انسان به گفته او یقین نکند ، یا خیال کند شوخی می کند و کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد بعد معلوم شود که صبح بوده است . هشتم- آنکه نابینا و مانند آن به گفته کس دیگر یقین کند که مغرب شده و افطار کند ، بعد معلوم شود مغرب نبوده است . نهم- آنکه به واسطه تاریکی یقین کند که مغرب شده و افطار کند بعد معلوم شود مغرب نبوده است ولی اگر هوا ابری باشد و یقین کند که مغرب شده و افطار کند ، بعد معلوم شود مغرب نبوده است قضا لازم نیست . دهم- آنکه برای خنک شدن آب در دهان بگرداند یا بی جهت مضمضه کند و بی اختیار فرو رود ولی اگر فراموش کند که روزه است و آب را فرو دهد یا برای وضوء مضمضه کند و بی اختیار فرو رود ، قضا بر او واجب نیست .