احکام عاریه

عاریه در لغت چیزی از کسی خواستن است و در اصطلاح فقه عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین به طرف دیگر اجازه میدهد که از مال او به طور رایگان استفاده کند . عاریه دهنده رامعیر و عاریه گیرنده رامستعير گویند .
مسئله 1328- لازم نیست در عاریه صیغه بخوانند و اگر مثلا لباس را به قصد عاریه به کسی بدهد و او هم به همین قصد بگیرد عاریه صحیح است .
مسئله 1329- عاریه دادن چیز غصبی و چیزی که مال انسان است ولی منفعت آن را به دیگری واگذار کرده ، مثلا آن را اجاره داده ، در صورتی صحیح است که مالک مال غصبی یا کسی که آن چیز را اجاره کرده بگوید به عاریه دادن راضی هستم .
مسئله 1330- چیزی را که منفعتش مال انسان است ، مثلا آن را اجاره کرده ، می تواند عاریه بدهد ولی اگر در اجاره شرط کرده باشند که خودش از آن استفاده کند نمی تواند آن را به دیگری عاریه دهد .
مسئله 1331- اگر در نگهداری چیزی که عاریه کرده کوتاهی نکند و از آن در حد معمول و متعارف استعمال کند و زیاده روی نکند و اتفاقا آن چیز تلف شود ضامن نیست ، ولی چنانچه شرط کند که اگر تلف شود عاریه گیرنده ضامن باشد ، یا چیزی را که عاریه کرده طلا و نقره باشد هر چند در نگهداری آن کمال احتیاط را مراعات کرده باشد باید عوض آن را بدهد .
مسئله 1332- اگر عاریه دهنده بمیرد عاریه گیرنده باید چیزی را که عاریه کرده به ورثه او بدهد .
مسئله 1333- اگر چیزی را که عاریه کرده به مالک ، یا وکیل یا ولی او بدهد و بعد آن چیز تلف شود عاریه گیرنده ضامن نیست ، ولی اگر بدون اجازه صاحب مال یا وکیل یا ولی او به جایی ببرد که صاحبش معمولا به اسب را در اصطبلی که صاحبش برای آن درست کرده ببندد و بعد تلف شود یا کسی آن را تلف کند ضامن است .
مسئله 1334- اگر بداند مالی را که عاریه کرده است غصبی است باید آن را به صاحبش برساند و نمی تواند به عاریه دهنده بدهد .