احکام جبیره

جبیره یعنی چیزی که با آن زخم و یا شکسته را می بندند ، حال می خواهد آن چیز دوا یا پارچه و یا مانند پارچه ، مثل گچ گرفتن ، باشد .
مسئله 193- اگر زخم و دمل یا شکستگی در صورت و دستها باشد و روی آن هم باز باشد و ریختن آب روی آن ضرر نداشته باشد باید به طور معمول وضوء بگیرد و اگر ضرر داشته باشد اطراف زخم را می شوید و شستن اطراف زخم کفایت می کند و گذاشتن پارچه پاک روی زخم و تر کردن آن لازم نیست .
مسئله 194- اگر ریختن آب روی زخم و یا شکستگی ضرر داشته باشد ولی کشیدن دست تر ضرر نداشته باشد ، باید دست بر روی آن بکشند .
مسئله 195- اگر زخم و دمل یا شکستگی در محل مس باشد و نتواند آن را مس کند ، وظیفه او تیمم است .
مسئله 196- اگر زخم و دمل یا شکستگی در صورت و دست ها باشد و روی آن هم بسته باشد ، چنان که باز کردن آن ممکن باشد و رساندن آب به زیر آن ضرر نداشته باشد باید باز کند و وضوء بگیرد ، و در صورتی که آب برای زخم ضرر داشته باشد یا آنکه رساندن آب روی زخم ممکن نیست یا زخم نجس است و نمی شود آن را آب کشید در این صورت بر روی جبیره مس کند .
مسئله 197- اگر جبیره تمام عضو ، مثلا اینکه تمام صورت و یا تمام دو دست و پا ، را بگیرد باز باید به حکم جبیره عمل کند و اگر جبیره تمام اعضاء وضوء را فرا گرفته باشد در این صورت بنا بر احتیاط واجب هم وضوء جبيره و هم تیمم کند .
مسئله 198- مادامی که از برداشتن جبيره ترس دارد لازم نیست بردارد ، هر چند احتمال خوب شدن زخم را بدهد و اگر بعد معلوم شود که پیش از برداشتن جبیره زخم خوب شده بوده و نیازی به بقاء نبوده ، اعادۂ عبادت گذشته لازم نیست .
مسئله 199- غسل جبیرهای مثل وضوء جبيره رهایی است و لازم نیست غسل جبیره را ترتیبی انجام دهند بلکه با ارتماسی هم صحیح است .
مسئله 200- اگر به اعتقاد و تصور اینکه رساندن آب به پوست ، مثلا به جهت شکستگی ، ضرر دارد به احکام جبیره عمل کرد و بعد معلوم شد که اصلا شکستگی ای در عضو نبوده است ، در چنین صورتی وضوء و غسل او صحیح نیست ، و اما اگر شکستگی بوده و به اعتقاد و تصور ضرر عمل جبیره را انجام داده و بعد معلوم شده است که ضرر نداشته است در این صورت وضوء یا غسل او . است ، نیز در صورتی که با اعتقاد به عدم ضرر محل وضوء را بشوید بعد معلوم شود که ضرر داشته است و وظیفه او جبیره بوده وضوء یا غسل او صحیح است و نیز با وجود اعتقاد به ضرر عمل جبیره را ترک کند و وضوء و یا غسل انجام دهد بعد معلوم شود که ضرر نداشته ، در صورتی وضوء و غسل او صحیح است که با اعتقاد به ضرر قصد قربت در وی حاصل شود .