استفتائات

امر به معروف قلبی منظور ناراحتی در دل و اظهار کراهت به شخص معصیت کار یا فقط ناراحتی از گناه در دل فرد؟

باسمه تعالی
منظور از امر به معروف و نهی از منکر در مرتبه قلبی این است که ما نسبت به کارهای زشت یا شایسته، از نظر حالت درونی و احساس قلبی، بی تفاوت نباشیم؛ کارهای خوب را بپسندیم و عامل به آن را دوست داشته باشیم و نسبت به امور منکر بی تمایل بوده از انجام آن احساس خوبی نداشته و حس نفرت داشته باشیم و دارندگان اینها را هم دوست نداشته باشیم در این صورت اگر شخص، قلباً از منکر انزجار داشته باشد، نسبت به گنهکار، اخم می کند و یا با او حرف نمی زند و یا به صورت موقت ارتباطش را با او قطع می کند که نشانگر کراهت او از انجام گناه و یا ترک واجب است.
گرچه تشخیص شرایط آن مشکل است و شخص آمر یا ناهی باید علم لازم به شرایط نهی از منکر و امر به معروف قلبی داشته باشد .
والله العالم

اگر فقط تنفر درونی قلبی در انجام امر به معروف و نهی از منکر داشته باشیم و اظهار کراهت نداشته باشیم آیا این کار صحیح هست؟

باسمه تعالي
اظهار کراهت نسبت به عمل منکری که انجام میشود اولین مرحله از نهی منکر است اما این امر مستلزم احتمال تاثیر دادن میباشد.
اگر احتمال تاثیر میدهید و موجب لجاجت فرد خاطی نمیشود اظهار کراهت واجب است، در غیر این صورت تنفر قلبی کفایت میکند.
والله العالم